Pesacka je tura koju vode uglavnom
lokalna planinarska drustva. I prvi put je pronadjoh u ponudi
planinarskih
drustava iz Beograda. Kroz ovaj deo Srbije provela nas
je Dragana iz SK Alti. Pocetak i
zavrsetak pesacenja je
bio kod manastira Ravanica. Obisli smo ga (i opisali) u jednoj od prethodnih
tura
pa o manastiru samo ukratko.
Manastir
Ravanica je zenski manastir u podnozju
Kucajskih planina. Podigao ga je knez Lazar krajem 14.
veka sa crkvom koja je
posvecena Svetom Vaznesenju Gospodnjem. Crkva je bila ogradjena sirokim
zidom sa
sedam kula. Njene freske su oslikane nekoliko
godina pre Kosovske bitke. Vise puta je pustosen
od strane Turaka.
Za vreme Prvog i Drugog svetskog
rata je takodje unistavan. Kao sediste duhovnog i
kulturnog zivota Ravanica je
uticala na nastanak vise crkava u okruzenju (Petruska oblast) i manastira
(obliznji manastir Sisojevac). U crkvi manastira se nalaze mosti kneza
Lazara.
Nedaleko od manastira asfaltni put
smenjuje kolski. Na drugom kilometru nas docekuje
magla. Nije
neocekivano ali zna da pokvari uzivanje na vidikovcima dok s druge
strane neki jednostavno vole, sto bi
na engleskom rekli, spooky atmosferu.
Kao i prosli vikend vitamina nije
nedostajalo. Ove su bile bas slatke. Nakon branja trnjina pesacenje
nastavljamo
ka sumi Bostavi odnosno jednom njenom manjem izdvojenom delu, Maloj Bostavi.
Staza je odlicno oznacena citavom duzinom i ovakvim informacionim i usmeravajucim tablama takoreci
pozavidele bi i mnogo poznatije pesacke staze. Prvi vidikovac na koji stizemo naziva se Deda Lunetova
stena.
Pogled sa stene ka Pomoravlju.
Ovde pravimo duzu pauzu, obedujemo, odmaramo se i spremamo za
nastavak
pesacenja.
Kroz sumu Male Bostave dolazimo do
crkve Svetog Jovana. Nalazi se na
devetom kilometru pesacenja
od manastira Ravanica. Potice iz 12. veka. Nalazi se
na mestu gde izvire reka Mirosava.
Za ovaj
predeo vezuje se ime Svetog Save. Po
predanju na ovom mestu je mirio dva brata Stevana i Vukana pa
otud i ime brda
Sveto brdo. A ime reke Mirosave
nastade od Miro-Sava.
Nedaleko od crkve se nalazi izvor
koji je obnovljen od Mladje i Sofije i darivan crkvi ciji su ktitori. Takodje
su
crkvi poklonili i dva zvona.
Na
putu ka Ivankovcu u selu Paljane
nailazimo na imanje Nebesko brdo
porodice Milosavljevic. Osim
magaraca tu su i konji a domacin organizuje skolu
jahanja. Za one koji se zadrzavaju duze omoguceno je
prenociste u ukupno sest
smestajnih jedinica.
Spustamo se u Ivankovac. Iako
staza nije tehnicki zahtevna, vrlo je interesantna i sadrzajna sa svojih 22,5
km
duzine.
Na ovom mestu su se 18. avgusta
1805. godine sukobili ustanici u Prvom srpskom ustanku sa Turcima.
Srpska vojska
je pod komandom vojvode Milenka Stojkovica i Petra Dobrnjca pobedila tursku
vojsku. Ova
pobeda predstavlja jedan od velikih dogadjaja kojima pocinje borba
srpskog naroda za slobodu i
nezavisnost od turske vlasti. Spomenik je sagradjen
1951. godine. SANU je 1979. godine objavila knjigu
“Boj na Ivankovcu 1805” dok
su iste godine Sancevi na Ivankovcu proglaseni za kulturno dobro. RTS je
1995.
godine (na 190-eto godisnjicu bitke) snimio dramski prikaz bitke na mestu bitke.
Svakog 18.
avgusta na ovom lokalitetu se uz drzavne i vojne pocasti obelezava
godisnjica Boja na Ivankovcu.
Prekoputa spomen-obelezja se
nalazi crkva Svetog Proroka
Jeremije. Izgradjena je u slavu palim
junacima Ivankovackog boja.
Gradjena je od 2001. do 2005. godine a osvestana je 2007. godine. Crkva je
bila
zakljucana pa nismo mogli da vidimo unutrasnji freskopis koji prikazuje motive
samog Boja.
Iz Ivankovca se penjemo u sumu
Bostavu nakon koje preko livada i opet sume dolazimo do manastira
Ravanica.
Nakon nesto vise od osam sati
provednih u prirodi i prepesacenih 22,5 km stizemo na polaznu tacku tj.
kod
manastira Ravanica. Odatle produzavamo u Cupriju na rucak/veceru a potom za
Beograd u koji
stizemo nakon sat i po
voznje.
Ostale fotografije mozete pogledati na https://duskoopacic.smugmug.com/
Нема коментара:
Постави коментар