Mislodjin
Beograd-Obrenovac nalazi se manastir Svetog Hristofora o kome sledi interesantna prica. Na slici ispod
pogled na Mislodjin s obliznjeg uzvisenja te na Obrenovac i termoelektranu Nikola Tesla.
Manastir
Mislodjin
postojala je hriscanska crkva u vreme Rimljana da bi u 13. veku kralj Dragutin podigao manastir Svetog
Hristofora. Na osnovu arheoloskih istrazivanja osnivanje svetinje vezuje se za 15. vek i doba despota
Stefana Lazarevica. Manastir je srusen u 16. veku od strane Turaka. Nakon obnove ponovo biva srusen
u austrougarsko-turskim sukobima u 18. veku.
Iako vekovima zarastao u sikaru obnavlja ga mati Justina koje je stigla iz srpskog manastira iz Kanade
2011. godine. Pribavljanje papira za obnovu manastira vrsila je skoro 4 godine. Pre monastva lekar
specijalista a danas igumanija ovog manastira decembra 2010. godine po cica zimi krenula je da obilazi
lokalitet. Posto konak nije postojao morala je da privremeno zivi u malom stanu u Beogradu. Od
zaostalih penzija koje je podigla uredila je konak koliko je mogla da bi se u njemu moglo ziveti a
preseljenjem pocela je da sredjuje okolinu.
Dobrovoljni prilozi vernika bili
su nedovoljni za podizanje hrama a najavljene donacije bile su otkazane
zbog
poplava u maju 2014. godine. Sve do trenutka kada je gdja Ljubinka Pejica
uplatila potreban iznos
za pocetak radova (zasta joj je patrijarh Irinej urucio
orden Svetog Save prvog reda). Kada je Ljubinka
bila na hodocascu u Svetoj
zemlji zelela je da daruje jednu od tamosnjih svetinja. Tada joj je prisao
nepoznati starac i upitao zasto ne pomogne manastir Svetog Hristofora u svom
rodnom mestu. Zena je
bila zatecena i rekla mu je da ne zna ni za kakvu svetinju
u Mislodjinu ali ga je poslusala. Kada se vratila
postala je najveci ktitor ovog
manastira.
kasikom otkrio ljudske kosti a ni jedan od osam skeleta nije ostecen. Mosti mucenika monaha koji su
stradali u turskom unistavanju danas se cuvaju u kripti ovog manastira gde se nalaze i ostaci stare
crkve iznad koje je podignuta danasnja.
Manastirski konak. I prica o
Svetom
Hristoforu.
Dragutina skela koja je centralnu Srbiju povezivala sa Sremom. Hriscansko predanje navodi da je bio
divovskog rasta i da je lutao po svetu zeleci da upozna Hrista a po savetu jednog duhovnika prenosio je
ljude preko reke da bi spoznao veru. Jednog dana pojavio se decak i zamolio ga da ga prenese preko
bujice. Kada je jedva stigao na drugu obalu upitao je: “Kakvo je to cudo s tobom dete? Bilo mi je kao da
sam ceo svet nosio na sebi.”. Kao odgovor zacuo je: “Ja sam Hristos, spasitelj sveta. Onaj koji je na sebe
uzeo svu tezinu greha. Danas si na plecima nosio ono najteze na svetu. Zato ces se od danas zvati
Hristifor, onaj koji nosi samog Hrista.”.
Nakon obilaska manastira nastavljamo ka Baricu.
Nedaleko od manastira prvi vidikovac i pogled puca ka Obrenovcu (dodajemo malo optickog uvecanja
ka TENT-u).
Pos(ij)elo:-).
Zuta kuca i spomenici krajputasi.
Deo grupe. Drugi s desne strane na slici ispod Andrija vodic Pobede (86 godina) i ja:-). Za svaku
pohvalu. Tako cu ja u 86. godini da stojim pored nekog u plavoj jakni:-). Cekamo tu fotografiju za 44
godine:-).
A onda preko brda ka Baricu.
A onda preko brda ka Baricu.
Kad bismo mi planinari vladali Srbijom bili bismo cistiji od Svice:-).
Kuce u Baricu.
I u samom mestu nalaze se spomenici krajputasi.
Pesacku turu nakon nesto vise od 13 km zavrsavamo kod crkve Svetog arhangela Mihaila. Sagradjena je
pored starije crkve Pokrova Presvete Bogorodice. Osvestana je 2003. godine.
Unutrasnjost crkve.
Crkva Pokrova
Presvete Bogorodice
Jednobrodna je gradjevina manjih dimenzija sa polukruznom oltarskom apsidom na
istocnoj strani.
Ikonostas je ukrasen ikonama
prenetim iz topciderske crkve Svetih apostola izradjene u periodu od 1834. do 1838. godine. Pored toga sto predstavlja svojevrsnu galeriju
ikonopisanih dela najznacajnijih autora u srpskom crkvenom slikarstvu prve polovine 19. veka u crkvi
se nalazi znatan broj bogosluzbenih knjiga iz 18. i 19. veka.
Нема коментара:
Постави коментар